En nu?

Misschien is dat wel een voordeel om te wonen in een klein dorp. Van alle kanten wordt hulp aangeboden en 5 minuten later zit je met een bakkie koffie en geleende kleding bij de overburen (terwijl de brandweer dat pand nog aan het nathouden was) met de dienstdoende agent de gebeurtenissen te beschrijven.

Na een praatje met de burgemeester besluiten we intrek te nemen bij vrienden op de brink om de hoek. Van slapen is geen sprake. We zitten met een glas wijn voor het grote raam tot het ochtendgloren te kijken naar de geweldige rookpluimen die nog steeds uit de resten van ons huis komen. Het dringt nog steeds niet tot ons door, maar we weten wel dat we elkaar nog hebben.

Om 8 uur 's ochtends, als de kinderen van de familie Cremers zich opmaken om naar school te gaan, komen de eerste telefoontjes binnen van de contra-expertisebedrijven. Niet wetend wat te doen en te moe om er over na te denken maak ik met verschillende bedrijven afspraken.

Zelf proberen we onze dochter in Londen te bereiken en bellen we met onze oudere dochters in Rotterdam en Amsterdam. Beide arriveren nog dezelfde dag om ons te steunen.

Diezelfde ochtend ontvangen we een delegatie samengesteld uit de expert van Interpolis en twee tussenpersonen van de Rabobank. Tijdens dit gesprek komt de contra-expert van Coolen binnen vallen. Ik besluit hierna om, mede op de reeds gegeven adviezen van de expert van Coolen, toch zelf een contra-expert in te huren. Omdat haar felle aanpak mij wel bevalt huur ik Coolen in.

Pas 's middags als mijn jongste dochter weer in Nederland is en mij kan bellen op m'n tijdelijke mobiel (dank je wel Paula) hou ik het niet meer en moet ik huilend afhaken. Pas toen ik haar moest vertellen dat haar kamer met alles er in er gewoon niet meer was drong het tot mij door dat alles weg was.